O ..... WAT EEN NACHT

We zitten in de warmste maand juni sinds tijden, volgens de Italianen en dus gaan we maandag 5 juni maar vroeg op de fiets. 6 Uur op is het plan en om 7 uur fietsen. Vroeg naar bed was er echter niet bij: de camping had een poolparty met live muziek georganiseerd voor de lokale jongeren. Leuk om te zien en om half 12 was de rust teruggekeerd. 

Om 5 worden we wakker van onweer en regendruppels! En omdat het eerder schemerdonker aan het worden is dan dat de ochtendgloren opkomt, gaan we inpakken, ontbijten met wat er nog is en om 6u20!!! zitten we op de fiets. Na een korte stijging dalen we van bijna 500 meter, af naar de Adriatische Zee. Wow wat een uitzicht!

60 Kilometer langs deze kust, nergens vlak, het gaat op en neer maar wat een fotomomenten. 

Vlak voor onze eindbestemming van de dag, Otranto - maar daar zo meer over - komen we een meer tegen van de bauxiet industrie. Door de erts, de kleur van grond en het water ontstaat er een surrealistisch landschap. De foto zegt alles en misschien is dit wel de topplaat van deze reis. 

Otranto is meest oostelijke plaats van Italië en kent een bewogen geschiedenis. Het is een echte vestingstad maar wordt in de 15e eeuw door Turken aangevallen, belegerd en uiteindelijk veroverd. 800 Mensen vluchten de kerk in, alle andere mannen en jongens van 15 worden direct gedood en alle vrouwen en meisjes verkocht als slaaf. De 800 in de kerk bidden en bidden maar dat levert geen brood en water op laat staan begrip van de Turken. Ze kunnen zich nog bekeren tot de Islam maar toen dat geen optie bleek werd iedereen gedood.

(Wat is dat toch met volkeren die een ander volk de wil wil opleggen!?)

In de 18e eeuw worden de resten opgegraven, heilig verklaard en in een soort vitrine geplaatst in de basiliek. De kapel van de martelaren wordt het genoemd. Zoom maar eens goed in op de foto! en zo zijn er 3 vitrines. 

Ook de vloer is een vermelding waard. Het een mozaïek van kleine tegeltjes, misschien wel een voetbalveld groot en gelegd door één monnik.De stad overigens is een pareltje en een bezoek zeker waard.

De stad heeft ook een camping maar de camping weinig met tenten. Na lang aandringen en smeken krijgen we ergens achterop een grasveldje! Gras! dat hadden we pas na Venetië verwacht. Tent opzetten en na een siësta de stad in. Prachtig dus. Terug om half 10 en omdat we de volgende dag weer op tijd weg willen naar bed maar...... daar kkomt nog een grote Italiaanse groep de camping op. Ze hebben 4 of 5 huisjes, zijn zeker met 20 en besluiten dat er om half 11 nog gegeten moet worden. Tafels en stoelen bij elkaar op de veranda van het huisje waar wij in de tent naast liggen! Drama verzekerd. Om kwart over 11 maar eens gevraagd wanneer en of het nog rustig werd. Maar geen sjoegel. Wij de tent uit en zijn midden op de camping op het terras gaan zitten. Beheerders keken bezorgd en in het Italiaans en Engels duidelijk gemaakt wat er aan de hand was. Alle begrip, overleg met de groep maar geen oplossing..... Toen de suggestie gedaan de tent maar te verplaatsen, er werd even raar opgekeken, maar ok. Voor het terras was een mooi grasveldje en in 20 minuten waren we verhuisd. 

Het is dan 12 uur, nog ruim 20°, zitten vol adrenaline en we hadden het bloody hot maar het was rustig - alleen uil Piet meldt zich - en dik tevreden. 

Vanmorgen om 6 uur op en om goed 7 uur weer onderweg voor weer een etappe langs de Adriatische kust. De rit is nagenoeg vlak, we fietsten noord-west, de wind is noord-west en er staan schuimkoppen.

Ciao Annet en Geert