BODYSCAN 2

4 juli 2022 - Maishofen, Oostenrijk

Zoals eerder gezegd zet een opmerking of vraag op ons blog ons aan het denken. Zo ook de vraag van Wendy (28 juni) wat dit met onze lijven doet?

Toen we vier jaar geleden ook met een fietstocht van 3 maanden bezig waren hebben we daar een verhaaltje over geschreven met de titel bodyscan. Nu dus BODYSCAN 2.

Toen we deze trip aan het bedenken waren was de reden om in Palermo te starten en naar huis te fietsen - ipv andersom - de verwachtte warmte. Nu we op de zevende dag van de zevende week de grens met Oostenrijk zijn gepasseerd, kunnen we alleen maar concluderen dat het 7 weken lang warm is geweest. Denk dat we geen dag onder de 25° hebben gehad en geen nacht onder de 20°. En dat doet wel wat met je lijf. Hoeveel je ook drinkt, je kunt er niet tegen drinken. Het put je uit als je niet op tijd in de remmen knijpt. De afstanden werden korter, de pauzes frequenter, de rustdagen vaker. Soms pakten we de spullen tussen 6 en 7 in om maar voor 8 uur op de fiets te zitten. Niet alleen om vroeg te gaan fietsen maar ook om niet totaal bezweet te starten.

Maar nu de BODYSCAN!

* De voeten van mij tintelen vrij snel, Annet heeft geen last. We fietsen met sandalen maar wat een zweetvoeten kun je daar ook nog in krijgen en daar waar mogelijk spoelen we elke dag onze schoenen schoon.

* De enkels hebben niet veel te leiden van het fietsen maar die trappers! Onze fietsen zijn best zwaar en als je dan plotseling moet stoppen en niet op tijd je voeten opzij zet, komen de trappers er aan. De trappers zijn voor beter grip voorzien van noppen en dat vinden je enkels en scheenbeen en achillespees niet leuk. 

* We lopen / liepen hard en dan worden de kuiten aardig belast. Met fietsen zelf geen probleem maar na een zware klimdag kan in rust wel kramp optreden. 

* De knieën worden misschien wel het zwaarts belast. Bij mij protesteert de linkerknie nog wel eens. Ook na het fietsen is een eerste trede naar boven of beneden altijd kijken hoe het loopt. Beide voelen we wel een vermoeidheid optreden.

* De heupen draaien normaal wel door tenzij je slaapmatje te zacht is. 

* Na de knie is ook je zitvlak een teer punt en dan vooral de zitbotten en de rand van de zeem en je zadel. Ook na 7 weken fietsen is dan soms wel pijnlijk. Ook hier heeft de warmte een grote invloed. Je zweet zo enorm dat alles schuurt. Het beste zou dan een FKK camping zijn .... Alles uit en geen knellende randjes meer. Tot nu toe is dat één keer gelukt maar .... Oostenrijk biedt kansen.

* De hamstrings voelen we tijdens het fietsen niet zo maar bij grote inspanning kan er in rust wel kramp onstaan.

* De bovenbenen worden zwaar belast tijdens het klimmen. Dit merk je vooral direct na een rustperiode van een koffie break o.i.d. - je start weer en dan is het de eerste paar minuten net of je benen ontploffen. Daar moet je "even" doorheen en trapt het wel weer.

* De rug lijkt niet zo belangrijk maar die krijgt het toch echt wel voor de kiezen. Vooral klimmen vergt een inspanning die we beide tussen de schouderbladen voelen. De rug van Annet zit ook wat "vast" wat in de loop van de dag en inspanning steeds lastiger wordt. Vandaag maar eens een ibuprofen genomen en dat helpt.

* De bovenarmen moeten voortdurend de klappen opvangen van de gaten in het wegdek, de onverharde paden, de stoepranden, de putdeksels en nog wel 10 verwachte en onverwachte hobbels de bobbels.

* Om de polsen te ontzien veranderen we constant van grip op het stuur. De wit / bruine strepen laten zien dat dat niet altijd lukt. Bij Annet geeft dat een tintelingen in handen, ik heb geen last. Bij mij laten - net als 4 jaar geleden - de nagels steeds wat meer los.

* Door het voorover zitten - vooral bij klimmen en wind op de kop - protesteert mijn nek regelmatig en een beperking in het achteruit kijken. Annet heeft geen last. En dan nog oorsuizen, dit neemt niet af maar geen afspraken, geen agenda, helpt wel!

* Geen afspraken, geen agenda dus je hoofd is leeg! maar snel warm en oververhitting ligt op de loer. Goed insmeren met factor 30 en pet op is het devies.

* We hebben geen weegschaal maar duidelijk is wel dat we gewicht verliezen. Ook al eten we alles wat we kunnen krijgen. Naast ontbijt, lunch en een warme maaltijd eten we koekjes, taart, chips, nootjes en drinken we naast heel veel water, cola, radler, bier en wijn.

Al met al is het door de warmte tot nu toe een behoorlijk inspanning geweest en we hebben we een week langer in Italië gefietst dan gedacht. Maar geen agenda, geen afspraken dus nu geen probleem. In hoeverre dit ons in de resterende 6 weken gaat opbreken? De tijd zal het leren en er gaat altijd nog een trein naar huis! Vooralsnog zijn we nog steeds en goede vorm en moed!

Servus, Annet en Geert. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Patrick en Muriel:
    4 juli 2022
    Ik heb ‘t al vaker gezegd, maar blijf ‘t herhalen: jullie zijn Helden!
    Keep up the good spirit!
  2. Marie-José:
    4 juli 2022
    Annemarie zegt dat jullie het zwaarste hebben gehad: de warmte, de slechte paden etc.
    Ik vind het knap, maar de Dolomieten wordt ook nog een uitdaging!
    Samen zeggen we: you will make it till the end!
  3. Anouk Mulder:
    5 juli 2022
    Ik mis nog het onderdeel "hoofd". Maar zo tussen de zinnen door begrijp ik wel dat het daar ook nog goed mee gaat. Ik kan me zo voorstellen dat het onderdeel "lege agenda" de lading niet helemaal dekt van zo'n uitgebreide fietstocht, maar dat het aanpassen en afzien bijdraagt aan een vergrote weerbaarheid (mijn stokpaardje ;-))
    Ik voorzie wel weer nieuwe aanpassingen in het eetritme als het fietsen stopt.. maar ach ja, dat is voor later...
  4. Ineke:
    5 juli 2022
    Leuk hè. Fietsen.
    Toppers.
  5. Edith:
    6 juli 2022
    Geweldig om jullie verhalen te lezen en jullie op deze manier te volgen.
    Diep respect. Zie jullie in Zwolliewood of anders eind augustus op de Stelvio
  6. Toine Poelman:
    24 juli 2022
    Hoe sterk is de fietser? Heel sterk is de fietser!