VIERENTWINTIG UUR

Poeh ...... wat een dag!

Het was niet de afstand: 60 kilometer. Het was niet de temperatuur: 26°. Het was niet de wind: west veel. Het waren niet de klimmeters: 575. Het was niet het stijging percentage: van 5 naar 12%? Maar samen was het een knappe fiets-werkdag. 4u20 fietstijd met een gemiddelde van 13,7. De kenner weet genoeg. Maar goed we klagen niet, we hebben het zelf gewild. Dus een topdag over smalle en soms onverharde paden tussen olijfbomen, druivenranken en kersenbomen door. Die kersen waren  overigens heerlijk. 

Eergisteren (9 juni) kwamen we op een camping bij Monopoli. Weer zo'n fraai stadje aan zee. Wie het spel bedacht heeft weet ik niet maar weg met de Kalverstraat, Het Spui, Lange Poten, Dorpstraat en A Kerkhof. Als je het pareltje Monopoli aan de Adriatische kust ziet verbleekt het spel volledig. Uiteraard een vesting, kerken en verder een wirwar van kleine steegjes met winkels, horeca en een geweldig uitzicht over de haven met blauwe vissersboten en natuurlijk de azuurblauwe Adriatische Zee. Een pareltje dus.

Van te voren was het plan om Matera en Alberobello te bezoeken. Dat is met volgepakte fietsen wel te doen maar niet leuk. Dus een rustdag genomen, auto gehuurd - wat nog een gedoe bleek - en op weg. Het regende voor het eerst sinds 4 weken maar direct dan ook met pijpenstelen. En als je dan de wegen in waterwegen ziet veranderen dan berijp je ook waarom die stoep altijd zo hoog moet liggen. 

Maar al met al een goed geplande rustdag dus.

De Sassi van Matera, wat een overdonderende confrontatie is dat. Eén met een geschiedenis die teruggaat naar de steentijd. Waar men in de wanden van een vallei huizen heeft uitgehakt. Huizen die in de loop van de eeuwen steeds weer werden aangepast waardoor er een komplete stad is ontstaan. Tot 1952 woonden er nog 15000 mensen maar omdat de wooomstandigheden erbarmelijk waren heeft de Italiaanse regering het tot verboden gebied verklaard. Inmiddels is er flink gebouwd,  gerestaureerd en gemoderniseerd met veel gevoel voor het oude. Hierdoor er een wijk (Sassi) onstaan die, voor zover wij weten, geen gelijke heeft en de Unesco Werelderfgoedlijst staat. De Italiaan zegt: eerst Napels zien dan pas dood gaan....ik denk dat een omweggetje naar Matera dan toch een n(d)oodzaak is.

En dan Alberobello. Ook bijzonder en bizar tegelijk en ook op die Unesco lijst te vinden. Een bouwstijl in dit deel van Puglia is de zogenaamde Trullo en Alberobello staat er vol mee en daardoor een soort museumstadje geworden met al zijn voor en tegens. De bouwstijl stamt uit 1500, de huisjes worden zonder cement gebouwd, konden snel weer worden afgebroken en elders herbouwd zodat er geen belasting betaald hoeft te worden. De twee Trullo wijken in Alberobello zijn zeker de moeite waard om te bezoeken maar elders in Puglia kom je ze ook tegen en dan zijn het vaak ook fraai gerestaureerde bouwwerkjes op mooi gelegen plekken.

En dit allemaal in ongeveer 24 uur, waarvan we er ook nog een paar hebben geslapen. 24 Uur en die hadden we alleen al in Matera willen doorbrengen. Maar ja de fietsen wachten ... 

Matera waar overigens ook de opening scène van de laatste Bond is opgenomen. Toevallig of niet maar ook op onze vorige (lange) fietstocht zijn op plaatsen geweest waar Bond ook eens was.

Ciao Annet en Geert.