STAAL en TATA en ROTZOOI

Het was passen en meten in een trein,  die zo te zien al jaren in dienst was, maar het paste. Met behulp van een vriendelijke treinhulp? De machinist was het niet, de conducteur ook niet maar iemand in het rood met service op de rug. Hij tilde mee de zware fietse door een smalle deur en 3 treden omhoog. Top. En hij nam de klompjes dankbaar aan.

Vreemd maar ook mooi om zo met een trein langs de kust te reizen. Het spoor is vaak honderd jaar (of langer) aangelegd, volgt de kustlijn en er zit vaak geen weg tussen. Na 40 minuten uitgestapt, ook weer met hulp maar nu van een politieman en nog een 5 km fietsen naar een camping. Een kleurrijke camping van een oude temperamentvolle baas met een Italiaanse hulp, die al 35 jaar met een Nederlandse is getrouwd, als vertaler. 

De volgende dag op weg naar Taranto stuiten we op een Griekse tempel (6e eeuw BC) Studenten van de opleiding archeologie zijn daar aan het werk in kader van hun studie. Eén van hen sprak goed Engels en vertelde dat ze een fundament hadden blootgelegd en bezig waren met scherven van vermoedelijk een beeld. Wij zagen alleen scherven maar ja we zijn ook geen archeologen.

Toen hij hoorde dat we uit Zwolle kwamen werd hij helemaal enthousiast! Een student en voetballiefhebber die de relatie PEC en Zwolle kende! Die marketing werkt dus en dat hadden we op onze vorige fietstocht ook al eens meegemaakt. 

Taranto bereiken we via de noord-oost kant, via het industrieterrein. En daar zit Tatasteel! En staalindustrie en een mooie omgeving gaan niet samen. De troubles rond IJmuiden zijn bekend maar de troubles rond Taranto zijn mega. Zo op het eerste gezicht valt het wel mee, geen giga rookpluimen maar kennelijk wordt er van alles uitgestoten. Een poosje geleden is daar nog een item over uitgezonden in NL. De mensen hier zijn afhankelijk van de industrie maar gaan er ook eerder dood aan, was in kort de boodschap. Ook bij Marseille hebben we, op onze fietstocht van 4 geleden, gezien wat deze industrie met het landschap doet, met mens, dier en de landbouw. 

Taranto zelf, de oude stad dan, is heel bijzonder. Kijk maar eens op Google Earth. Het ligt op een eiland midden in een toegang naar een lagune. In een volgend verhaal komen we daar nog wel even op terug. 

Nu zitten we op een beachcamping ten zuiden van de stad en blijven hier 2 nachten. Als je naar de foto kijkt weet je waarom.

O, ja de camping staat naast een militaire school (marine) met honderden cadetten in smetteloze uniformen en die beginnen en eindigen de dag met het Italiaanse volkslied. Bijzonder om op afstand mee te maken.

Ciao Annet en Geert.