Bodyscan

Wat 3000 km fietsen, op heel veel km onverharde paden, met een lichaam doet zal ik proberen uit te leggen.

Eerst de voeten: we fietsen met (fiets)sandalen maar dat is geen garantie op zweetvrije voeten. Natuurlijk wel afhankelijk van de temperatuur kan die bij je voeten behoorlijk oplopen en is het heerlijk om je sandalen even uit te doen bij een koffiebreak. We trappen met de bal van de voet en die kan na een paar uur, met de tenen, gaan tintelen. 

De enkel heeft van het fietsen zelf niet veel te verduren. Wel van de trapper! We hebben trappers laten monteren met pennetjes voor een beter grip. En dat werkt goed maar is wel wennen. Ga maar eens na hoe vaak we de trapper rechtzetten met voorvoeg of enkel? En dan zijn die puntige uitsteeksels niet prettig. Ook hebben we nog wel wat gewicht op de fiets en als je de fiets dan niet vlak hebt staan en die ‘komt wat achter je aan’ dan ontstaan er de nodige wondjes op enkel, scheenbeen en / of achillespees.

Tijdens het fietsen hebben we geen last van onze kuiten. Na het fietsen kan er wel gemakkelijk kramp ontstaan.

Ik weet niet of er cijfers over zijn maar de knieën lijken mij het gewricht wat het meest gebruikt wordt. Tijdens het fietsen hebben we dan eens links dan een rechts wat pijn. Soms net onder de knieschijf soms er boven. Soms staan we op en dan ..... weet niet wat het wordt en dan geen last of andersom.

De bovenbenen lijken steeds sterker te worden. Wanneer we een eerste klim hebben dan verzuren ze wel eens maar dat gaat steeds beter en het herstel gaat steeds sneller.

De heupen doen gewoon hun werk en los van soms wat kamp geven die geen problemen.

Het zitvlak heeft meestal een dag of 10 nodig om aan het fietsen te wennen en daarna redelijk hoewel dit ook wel afhankelijk is van de temperatuur De longen moeten vooral bergop hard aan het werk en in combinatie met een hoge temperatuur zijn we weleens een beetje naar adem aan het snakken.

Ons hart doet het gewoon goed!

De handen zijn snel zweterig en om zo weinig mogelijk tintelingen te krijgen is het zaak deze steeds wat te verplaatsen op het stuur. Vingers krijgen het vooral te verduren tijdens het remmen bij afdalingen. Polsen kunnen wel wat stram worden en het is zaak je handen steeds wat te laten bungelen en merk je dat het bloed weer wat anders gaat stromen. Dat we vaak met gebogen handen fietsen is ook te zien aan de witte strepen op de polsen.

Je ellebogen hebben het vooral te verduren op de niet verharde wegen. Dat gerammel trilt door je hele lichaam maar vooral de ellebogen. Ook hier is het regelmatig even laten bungelen een goede remedie. 

Wat de invloed op de schouders is geweest merk je pas als je de afwas staat te doen. Ook al is dat maar even de kramp slaat er gewoon in.

Wind door de oren! Dat is wel een goed gevoel.

De nek heeft wat te verduren. Steeds de zelfde houding om maar te zien waar je fietst. Goed om je heen kijken is een goede afwisseling maar dan moet het wegdek Daar wel geschikt voor zijn. En dan nog het hoofd! Daar komt ruimte! Ruimte voor plannen. Ruimte voor niets. Ruimte voor dingen die altijd aleens gezegd hadden moeten zijn. Ruimte voor reisverhalen. Ruimte om steeds weer te denken hoe mooi het is zo samen 3 maanden zo te reizen. En ruimte voor dingen die je direct weer vergeet.