De Italiaanse camping toen en nu.

Ik was 15 toen ik voor het eerst naar Italië ging om te kamperen. Mijn ouders hadden een adres gekregen van een camping in Porlezza aan het Italiaanse deel van het Lago di Lugano. Weet niet precies hoe het ging? Of de camping was vol of we misten een bordje - wat is nieuw - maar we kwamen 10 km verder uit bij camping Grotte di Rescia bij Osteno. Een kleine camping, beheer door moeder en dochter maar met oma op de invloedrijke achtergrond, met bijna geen voorzieningen en naast de steengroeve van de broer van de familie, maar helemaal goed. Met alleen koud water en hangtoiiletten maar aan het meer en dat maakte alles goed.
De eerste keer waren het in mijn herinnering 80 tot 90% tenten plus een paar caravans.
Een jaar later gingen we weer en stonden er meer caravans en ontmoetten we mensen die we dat jaar daar voor ook hadden gezien.
Als we kwamen werden we niet ingeschreven! Maar kwam er controle dan was het standaard antwoorf dat we gisteren waren aangekomen. Denk dat de familie ook een lijntje had met de Policia. Soms kwam de dochter langs om paspoorten te halen en even later inderdaad politie.
Een paar later stonden er inmiddels meer caravans dan tenten en weer een jaar later, we gingen niet elk jaar maar als we in buurt waren kwamen we er altijd een paar dagen staan en zo werd je een deel van de familie.
De camping had een klein maar overvol winkeltje en je kon er brood bestellen. Afrekenen deed je niet. Een dag voor vertrek deelde je dat mee en kwam er onnavolgbare wijze een rekening in grote bedragen - het waren lires - en die viel altijd mee.
De caravans kregen inmiddels steeds grotere voortenten en omdat er niet meer ruimte was, kwam alles zeer knus bij elkaar staan. Boven de caravans en voortenten werden daken gebouwd. Handig tegen de warmte. En weer een paar jaar later bleken de voortenten vervangen te zijn voor houten huisjes en kwamen daar weer luifels voor en werd het nog knusser. Als wij dan een keer met een tentje kwamen dan moesten we maar zien waar die tegen welke caravan aangezet kon worden. Alles was toch nooit volledig bezet.
Oma overleed. Moeder werd oma en de dochter ging met haar dochter de camping beheren. Er was warm water en een nieuwe sanitaire ruimte met zittoiletten en douches en ze hadden een echte, houtgestookte, pizzaoven maar kookten ook zelf de heerlijkste spaghetti en lasagne. En als je komt dan kijken ze even en dan ..... is er een herinnering. Ben er nu al een aantal jaren niet geweest maar wel benieuwd hoe het het is. Met een kleine omweg zou het dit jaar kunnen maar er zit dan wel wat klimwn en of dat verstandig is.......
Gisteren zijn we op een camping terecht gekomen in Calizzano en ik heb een soort herbeleving waardoor ik dit verhaal zo in een keer kan opschrijven.
Ook hier hutje-mutje op elkaar, voortenten zijn houten bouwsels geworden, daken boven de caravan, caravans geheel of gedeeltelijk weggetimmerd en om het nog allemaal wat gezelliger te maken een veranda met luifel. En zelfs de hangtoiletten zijn er nog En zit op de meeste tappunten alleen maar koud water. Ook op de camping van eergisteren - die met het geweldige uitzicht - kon je zien dat de oorspronkelijke caravans hele (Soms fraaie) vakantie verblijven zijn geworden.
Dat het ook anders kan blijkt op de camping van vandaag bij Barolo. Niks geen vaste plekken maar echte ruime kampeerplekken, top sanitair en ... we moeten er 10 meter voor lopen, een geweldig uitzicht. Foto komt later als de zon iets onder de horizon is gezakt.