BIJ DE BUREN

Op 5 juli zijn voor het eerst de Duitse grens overgestoken en nu, een maand later en na ruim 1400 km, de grens over bij

Megchelen. Terug dus in Nederland en tijd om even terug te blikken op het fietsen in Duitsland. 

Fietspaden kunnen die Duitsers aanleggen en dan vooral langs zogenaamde "landstrasse" Soms er pal naast maar veelal ook vrijliggend. Zodra er een kruising komt wordt het vaak onoverzichtelijk. Je gaat willekeurig links of rechts om, tegen het verkeer in of juist niet en dan weer via een gecombineerde fiets-voetgangersoversteekplaats of .... je ziet maar.

Ik noem het tekentafeloplossingen van mensen die wel ontwerpen maar blijkbaar zelf niet fietsen!

Kom je in een plaats dan wordt het nog ingewikkelder. Links, rechts, twee richtingen, vaak gecombineerd met voetgangers en dan op naar een kruising ..... Laten we het er maar op houden dat we in ons eigen land verwend zijn met fietspaden en groene golfen. De route aanduidingen zijn daarintegen top!

Kamperen kun je op - in onze ogen - een normale camping. Er zijn ook hele parken met veel vaste plaatsen met allerlei aanbouwen en schuurtjes die chalets zijn geworden. Vaak zijn dit verenigingen die ook nog wel een plekje hebben voor een tentje van vakantiefietsers. Het echte kamperen is dan wel zoek. Dan heb je nog het fenomeen Kanu klub. Kanoën is een favoriete sport hier en er zijn veel verenigingen met een eigen clubgebouw en een veldje aan het water die hun terrein ook openstellen voor kleine tenten. Om te plannen wel lastig omdat je nooit weet of je er wel terecht kunt. Ook hebben we de afgelopen maand de goedkoopste camping ooit gehad. Tussen Paderborn en Lippstadt komen we bij Bullencamp. Een 60 jarige kampeervereniging waar we voor 8 euro, inclusief douchemunten en een biertje, mochten staan.

Wat we als verwende consument niet meer gewend zijn is dat de winkels op zondag dicht zijn. Niet alleen de shopwinkels maar ook de supermarkten. In de echt grote steden natuurlijk niet maar vanaf middelgroot .... vaak de hele dag dicht. 

Ook wordt er nog veel aan contante betaling gedaan.

Nog iets voor de verwende consument. Niet alleen op zondag is er wat dicht, ook maandag en dinsdag zijn steeds vaker ruhetage. Zelfs een veerdienst over de Rijn is beperkt. Ook is de Duitse keuken aan het verdwijnen. Steeds meer eettentjes worden overgenomen door Duitsers met een niet Duitse achtergrond. 

En deze ontwikkelingen zullen we in Nederland misschien ook wel gaan zien. We produceren gewoon te veel en kunnen dat dan niet meer bemensen. Halen mensen uit het buitenland en kunnen die niet huisvesten. Te veel van alles, dat alles moet ook nog vervoerd worden en daar hebben we geen chauffeurs voor. Dat alles geeft een belasting op ruimte en milieu en dan komt de krimp. En hoe verkoop je die? Jarenlang is de focus gelegd op groei, laten we ons de komende tijd maar focussen op behoud met de slogan: geen welvaart maar welzijn.

Ik dwaal misschien wat af maar hebben hier misschien te maken met een erfenis van 4311 dagen MARKwerking? Of hebben we al veel eerder een afslag gemist?

Fietsen is ontmoeten en een paar daarvan willen we toch even vermelden. 

Vacha, een mooi stadje op grens van oost en west maar dan net aan de oostkant. Hier is de grens, als op zoveel plekken, ogenschijnlijk willekeurig getrokken en zijn families en bezittingen gedeeld. Zo ook hotel Adler. Een familiebezit met een geschiedenis die teruggaat naar Napoleon maar ook naar de Hitler-jugend en het onderdak geven aan een Joodse familie - met nog een erfenis van een vakantiehuis in Amerika toe! 

Door de oost-west situatie is het hotel hopeloos verwaarloosd en de familie (Ossies) zag er geen brood in. Na de Wende was er nog een neef (een Wessie) die er samen met zijn Belgische partner - we noemen haar Lieve - wat van wilde maken. Wij waren er op zondag en inderdaad dicht. Dat wil zeggen de deur stond open maar op onze vraag of er koffie was werd in het Vlaams negatief geantwoord. Ik deed een rondje plein met m'n camera en Annet zat op stoep voor het hotel en dan ineens toch een pot koffie. Lieve deed haar naam eer aan en nodigde ons uit en toen kwam het verhaal. Een verhaal van Wessies die in Ossiesland wat willen opbouwen. Een Wessie met veel inzet, veel plannen, de wil om te investeren en trots is en wil blijven op zijn familiebezit, wordt dan ernstig ziek en overlijdt. Lieve blijft met een hotel zitten in een onwillige stad met Ossies die er niet komen, met een hypotheek en een dochter in België. De boel staat dus te koop zegt ze met een lach en een traan terwijl een foto van haar man ons vanaf de tap aankijkt. We geven haar ons laatste paar klompen en wensen haar alle geluk toe. Sprakeloos en met natte ogen werd het aanvaard. 

Dan Tomi en Roland, twee Duitse vrienden met Kroatische roots. Eén keer per jaar maken ze een lange fietstocht en deze keer is dat van Frankfurt met een omweg naar Berlijn. Wij zitten in Berka an de Werra, een stadje aan de voormalige oostkant, bij een gasthof aan een grote picknicktafel en het is vol. De vrolijke, hardwerkende en hardlopende dochter van de bazin komt bij ons met de vraag of er 2 mannen bij komen mogen zitten. Natuurlijk en dat is het begin van een top avond. Mooie gesprekken, mooie reisverhalen, avonturen en tips voor nog meer mooie reizen. Alle vier zijn we fietsers maar zij voelen zich amateurs bij wat wij doen. De dochter van de baas komt er aan het eind van de avond ook nog even bij en met een klik gaan we uit elkaar. Niet zonder hun warm te hebben gemaakt voor een rondje IJsselmeer ++ Wie weer ...

In Wülmensen drinken we koffie bij een kanu club van een voormalige motorcross-wereldtopper die nog samen met Davy Strijbos heeft geracet. Nu heeft hij een cano- en fietsverhuur, kroeg, restaurant en is bijna wekelijks met zijn  zoon in NL om te trainen en te racen. En is zijn zoon een topper in een klasse lager dan Jeffrey Herlings. Ze zijn druk en met: daar is het koffiezetapparaat, ga je gang, gaan ze aan het werk.

En dan de 80 jarige eigenaresse - de derde generatie - van een gasthof die maar hoopt dat haar kleinkind de zaak overneemt. Vrolijk, gevat, breekbaar we zien haar denken: wat moet ik, waar moet ik heen? Wat als .....

In Bad Sooden treffen we Gert, eigenaar van een ontbijt- en lunchroom en meerdere vakwerkhuizen voor kamerverhuur. Wij komen in het oudste pand - 16e eeuw - en we krijgen een mooi gesprek over monumenten,  restaureren en een rondleiding van zolder tot in de catacomben. 

In Hamm fietsen we langs een groepje van 8 tiny houses die als een soort hotelkamer verhuurd worden. Het heeft ons beide altijd al geboeid hoe dat zou zijn, slapen in een tiny house. En dan komt het voordeel van 12 weken samen fietsen! Je hebt ongeveer een seconde nodig om ja te knikken tegen zo'n leuke kans. 

Nu nog even Xanten bezoeken. Vier jaar geleden was dit ook het plan maar door een regenbui van een dag viel dat plan in het water. Nu gaat het richting 30° en is er een nieuwe kans. 

Maar wat een park, wat een geschiedenis en zeker een bezoek waard. Het is 73 hectare groot en gebouwd volgens het dambordpatroon. Rechte wegen en vierkante vlakken met hoge muren eromheen met poorten en torens. In de stad woonhuizen, werkplaatsen, tempels, een amfitheater, thermen met koud en warm water - er hebben 10000 mensen gewoond - en het was voorzien van een riolering. 

Gesticht in het jaar 98 op een legerkamp van voor de jaartelling en in 275 verwoest door de Franken. In 1935 herontdekt en dreigde met de heropbouw na WO2 te verdwijnen onder massale nieuwbouw. Gelukkig is er op tijd ingegrepen. 

Groeten, Annet en Geert.